Porównanie floretu, szpady i szabli.

Są trzy rodzaje broni floret, szpada i szabla. To ważne aby prawidłowo je rozpoznać. Ponieważ są  trzy rodzaje sportów które wchodzą w skład szermierki. Teraz przedstawię te trzy rodzaje broni.

 

Tak wygląda floret szermierczy, charakteryzuje się małą rączką, koszem, klingą i puntą.

To jest szpada, charakteryzuje się spora rączką ogromnym koszem, oraz troszeczkę szerszą klingą niż floret oraz szerszą puntą.

Na tym rysunku widzimy szablę ma ona szeroki kosz połączony z rączką oraz  podobną klingę do szpady, i puntę.

Te  trzy sporty są bardzo podobne, ale trochę różnią się zasadami na przykład we florecie trafia się tylko w kamizelkę, w szpadzie w całe ciało, a szabli trafia się tylko w kamizelkę i ręce. Według mnie te trzy sporty są tak samo męczące, ale w szermierce jest najtrudniej ponieważ jak mówiłam trafia się tam tylko w kamizelkę.

 Ja najbardziej preferuję floret ponieważ sama ją trenuję już sześć lat i jestem bardzo zadowolona. Zachęcam wszystkich do trenowania tego sportu. 

Treningi

Aby być coraz lepszymi trzeba chodzić na treningi, florecistki które trenują na poważnie czyli się nie obijają i nie poddają się muszą chodzić na treningi przynajmniej od czterech do pięciu razy w tygodniu. Na treningach dają niezły wycisk, więc trzeba się spiąć i porządnie się wziąć do pracy.Na takich treningach nie zawsze wszystko robi się dobrze wiec trenerzy pomagają utrzymać dobrą postawę, dobre trzymanie floretu czyli we właściwej pozycji oraz uczą jak robić dobre zasłony oraz bronić się. Na treningu są też młodsze dziewczynki więc czasami jeśli nie podejdzie do nich trener kadetki im pomagają, ponieważ mają duże doświadczenie w tych sprawach. 

Tu widzimy prawidłową postawę szermierczą, obie zawodniczki stoją na liniach w dobrych odległościach od siebie.

Tak wygląda postawa szermiercza.

Tak wygląda przykładowa walka szermiercza. Zawodniczka po prawej jest w wypadzie szermierczym, a druga stoi w zwykłej postawie szermierczej trochę pochylona w stronę zawodniczki po prawej ponieważ usiłuje ją trafić.

W walce szermierczej ważne jest aby dać z siebie wszystko, rozruszać się na nogach, robić zasłony, wypady, rzuty oraz zadawać trafienia. Walki szermiercze wiele zawodniczek doprowadziły do płaczu ponieważ nie zawsze się wygrywa, a bardzo smutne jest gdy przegra się jakąś walkę. Ale są też dobra strony walki na przykład wygrana, aby wygrać trzeba się postarać, ale gdy już się wygra jest wspaniale. Bardzo miłe uczucie. 

Trenerzy

Dużą rolę w wygrywaniu walk i przygotowywaniu się do nich pełnią trenerzy. W życiu wielu florecistek i florecistów pełnią oni ważną rolę ponieważ bez nich mało z tych spraw związanych z floretem by się udało gdyby nie trenerzy, florecistki o których wspomniałam w poprzednim poście miały dwóch bardzo znanych i dobrych trenerów. Trenerem Anny Szymczak i Anny Rybickiej był pan Adam Kaszubowski. A trenerem Karoliny Chlewńskiej, Magdy Knop i Sylwii Gruchały był i aktualnie jest Pan Tadeusz Pagiński. Ci trenerzy o których przed chwilą wspomniałam są bardzo znani i bardzo dobrze trenują swoje zawodniczki, jednak nie byli z nimi od początku najpierw trenował je Longin Szmit. Przez 22 lata Pan Pagiński, a później jego zawodniczki były mistrzyniami, w sumie dalej są. 

Widzimy tu Pana Tadeusza Pagińskiego

trenera wielu słynnych zawodniczek, oraz bardzo

dobrego zawodnika.

Tu widzimy Pana Adama Kaszubowskiego

Ci trenerzy zrobili bardzo dużo w historii Polskiego Floretu, ponieważ gdyby nie oni to możliwe ze nie słyszeli byśmy o tych zawodniczkach o których wspominałam.

Najsłynniejsze Polskie florecistki.

Najsłynniejsze polskie florecistki to Sylwia Gruchała, Anna Rybicka, Anna Szymczak, Karolina Chlewińska oraz Magda Knop. Oczywiście jest wiele innych słynnych i znanych florecistek ale tu muszę wspomnieć akurat o nich. Bo są najlepsze.

Są one znane ponieważ wygrywały liczne zawody. Niektóre wygrywały wcześniej, a niektóre później, niektóre były młodsze, a niektóre starsze. Ale jednak wszystkie zrobiły furorę w świecie florecistów, ponieważ to niesamowite ile mają zwycięstw, pucharów i medali. Wszystkie miały wspaniałego trenera którym jest Pan Tadeusz Pagiński, dzięki niemu dużo osiągnęły, trzeba tez przyznać że nie zdobyły one tego od tak, one bardzo dużo trenowały. Walczyły i się nie poddawały. Na pewno poleciało wiele łez ale to ich nie zatrzymało w byciu najlepszymi. Szczerze mówiąc to podziwiam je za to że  się nie poddały jak wiele innych tylko walczyły do samego końca, do ostatniej kropli krwi. Według mnie w przyszłości każdy powinien być taki jak one, czyli się nie poddawać i nie przejmować że inni się już poddali. Trzeba walczyć do końca. Jak one.

 Sylwia Gruchała

Anna Rybicka

Anna Szymczak

Karolina Chlewińska

 Magda Knop